Het beeld van "Vrouwtje van Stavoren" staat aan de oude binnenhaven van Stavoren. Het verhaal klinkt een beetje als een sprookje, maar heeft ook een historische oorsprong. Ze is een symbool geworden voor de rijkdom en de hebzucht, en heeft de bewoners van Stavoren geleerd dat geld niet alles is.

Het Vrouwtje van Stavoren

Het verhaal begint in de middeleeuwen, toen Stavoren een belangrijk handelscentum was. Het Vrouwtje was een rijke koopvrouw, die woonde in een huis met gouden vloeren en ze bezat meer schepen dan alle kooplieden bij elkaar. Ze had alles wat haar hartje begeerde. Toch was ze erg gulzig en wilde altijd meer, meer en meer. Op een dag hoorde ze over een schipper die terug was gekomen van een verre reis, met het verhaal van een land waar het goud voor het oprapen lag.

Het Vrouwtje besloot haar schip vol te laden met het beste wat er op de markt te vinden was, en vroeg de schipper het te ruilen tegen het meest kostbare bezit. De schipper keerde uiteindelijk terug met een kostbare lading graan, maar toen de koopmansvrouw dit zag ontstak ze in woede en gaf de schipper de opdracht het graan aan bakboordzijde in zee te gooien. Een voorbijganger adviseerde het Vrouwtje dit niet te doen, deed ze het toch dan zou ze in armoede vervallen.

Het Vrouwtje trok zich niets aan van deze waarschuwing en om haar daad kracht bij te zetten gooide ze haar gouden ring achter het graan aan met de woorden: ‘Zoals ik deze ring nooit meer zal terugvinden, zal ik ook nooit in armoede vallen’.

Over de afloop zijn verschillende versies. Een ervan is dat ze zoals gewaarschuwd door de voorbijganger haar ring in de maag van een vis die ze wilde eten terug vond. Vanaf dat moment verviel Stavoren, samen met haar, in armoede.

Over het beeld Vrouwtje van Stavoren

Het Vrouwtje van Stavoren is sindsdien een symbool van hebzucht en de gevaren van de zucht naar rijkdom. Het beeld staat sinds 1969 naast de oude sluisbrug aan de haven van Stavoren. Het verhaal is door de jaren heen door meerdere schrijvers bewerkt, waaronder de gebroeders Grimm. Het moraal van het verhaal kan worden samengevat in het spreekwoord: ‘Hoogmoed komt voor de val’.

Over Stavoren

Stavoren was vroeger een rijke handelsplaats, het kreeg als eerste stadsrechten en was lid van de Hanzesteden, een samenwerking tussen kooplieden uit verschillende steden. Graanimport was een van de belangrijke inkomsten. Overstromingen, oorlogen en een haven die verzandde zorgden er voor dat Stavoren in armoede verviel en aan het einde van de middeleeuwen geen belangrijke handelsrol meer speelde. De middeleeuwse sage van Het Vrouwtje van Stavoren staat symbool voor deze raadselachtige ondergang.